قله بند عیش
مشروح گزارش :
به نام خدا
نام برنامه: قله بند عیش تا امامزاده داوود تاريخ اجراي برنامه: 9خرداد
نام گروه: شهید ورکش سرپرست برنامه: نسیبه فرهادیان
اسامي همنوردان:
خانمها : نسیبه فرهادیان، طیبه طاهری، فهیمه نجفی، راضیه خجسته پور
آقایان: امیرحسین محمدیان
نوع و سطح برنامه: شناسایی- سنگین
مدت زمان: یازده ساعت و چهل دقیقه
مبدأ شروع برنامه: ده حصارک
دسترسی به منطقه: BRT علوم تحقیقات
وضعيت آب و هوايي هنگام اجراي برنامه: آسمان صاف و آبی اما پر ابر
امكانات منطقه: وجود آنتن (البته در برخی نقاط)
منابع تأمين آب آشاميدني: چندین چشمه در مسیر موجود بود.
هزينههاي برنامه:6هزار تومان
خدمات: هزینه برگشت به تهران
زمانبندی:
حرکت |
7:10 |
صبحانه و بررسی مسیر |
10-9 |
چشمه مخفی |
10:40 |
ده دقیقه استراحت چشمه |
11:45 |
ده دقیقه استراحت روی یال |
13 |
استراحت و انتخاب مسیر |
15-14:30 |
توقف برای نهار و نماز |
16:30 |
حرکت |
17:20 |
پیچ سلام |
18:30 |
امامزاده داوود |
19:36-18:50 |
تهران |
21:30 |
شرح برنامه:
قرار ساعت 7 صبح از ایستگاه پایانی علوم تحقیقات بود. چند دقیقه به ساعت شروع سرپرست اطلاع می دهد که در گلزار شهداست! شروع گلزار شهدا، مقصد امامزاده داوود، برنامه شناسایی. پیاده به سمت ابتدای مسیر حرکت می کنیم. ابتدای مسیر زیبا است و پر از درختان میوه و صدای آب به گوش می رسد. در ابتدای راه به آبشار می رسیم و با اشتیاق دست به سنگ می شویم. دوباره مسیر را از پاکوب ادامه می دهیم و جایی به پیشنهاد آقای محمدیان در کنار آب برای صبحانه انتخاب می کنیم. صبحانه همه مهمان سرپرستند. پس از صبحانه نقشه از کیف خارج می شود و فکرها و نظرات بر زبان می آید(خانم نجفی مسیرها را چک کرده و آقای محمدیان به مسیر وارد است و خانم فرهادیان نیز کپی از نقشه گوگل تهیه کرده است) دوباره در پاکوب می رویم، راه شلوغ است و هر کس را میبینیم یا پونه چیده یا آویشن و البته از میانه راه همسفر ما نیز چای کوهی سوغات میبرد. آقای محمدیان یک چشمه مخفی در میان خارهای زرشک نشانمان می دهد که شبیه غار کوچکی است و آب چک چک کنان بهانه ای می شود برای استراحت. توقف ها و عکس ها ادامه دارد و خوشان خوشان می رویم تا قله بند عیش را می بینیم و از سبزی مسیر و خوشی ما کاسته می شود. آفتاب مستقیم می تابد. روی یکی از یال ها که شیب تندی دارد و سنگریزه ای است آرام حرکت می کنیم، سنگریزه ای بودن مانع حرکت سریع می شود و در جایی به پیشنهاد یکی از دوستان اندکی تراورس می کنیم و از یال دیگری به همان شکل مسیر را ادامه می دهیم. ساعت دو و نیم است و برای استراحت روی همان یال می نشینیم و سرپرست با بقیه اعضا مشورت می کند که آیا مسیر را به سمت مقصد ادامه دهیم یا از قله برگردیم، که تصمیم بر حرکت به سوی مقصد می شود. شیب یال مقابل تند به نظر می رسد و با تجربه قبلی وقت گیر که خوشبختانه این گونه نیست و مسیر سنگریزه ندارد و به راحتی بالا می رویم و مسیر را پیدا می کنیم.
بالاخره به جاده خاکی علوم تحقیقات به امامزاده داوود می رسیم. زمین خشک است اما آسمان زیباست. ساعت چهار و نیم بالاخره نهار می خوریم و نماز می خوانیم و باز در جاده خاکی حرکت می کنیم تا وارد جاده خاکی فرحزاد می شویم. دوستان خاطرات سال گذشته را مرور می کنند. نزدیکی های پیچ سلام با منظره ای عجیب روبرو می شویم از میان خاک ها برف دیده می شود. و البته در این جاده های خاکی سرپرست از وقت استفاده می کند و جلسه انتقادات و پیشنهادات به راه می اندازد و بعد پاسخ می دهد. به پیچ سلام که می رسیم یعنی خداحافظی نزدیک است. به کوچه های امامزاده میرسیم و بیرون حیاط روی پله ها عکس یادگاری می گیریم و بعد هم زیارتی مختصر و جستجو به دنبال وسیله ای برای بازگشت به تهران. مینی بوس ها رفته اند و ما مانده ایم. دو نفر جداگانه عازم تهران می شود و سه نفر دیگر ابتدا به
سولقان رفته و از آنجا به تهران می آیند. و خدا را شکر که همه شب را به سلامت در منزل هستند.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.