غار کهک
مشروح گزارش :
به نام خداوند بخشنده ی مهربان
نام برنامه: غار کهک
تاريخ اجراي برنامه: 12/10/1393
نام گروه: گروه کوهنوردی شهید ورکش
سرپرست برنامه: اصلان مصطفوی
نویسنده گزارش: میم کاف
اسامي همنوردان:
بانوان: عاطفه مجد الدین- فاطمه حجتی- نسیبه فرهادیان- مرضیه کشاورز
آقایان: محمدرضا چاوشی- کیوان حسنی- عباس کلهر-محمدحسین آقایی پور- اصلان مصطفوی- مصطفی مصطفوی- بهنام غلامی- نوید نادری
نوع و سطح برنامه: فنی-متوسط
مدت زمان صعود و فرود يا بازديد: 5 ساعت و نیم کار فنی
فصلهاي صعود و بهترين زمان اجراي برنامه: پاییز و زمستان
مبدأ شروع برنامه: تهران، میدان انقلاب اسلامی
چگونگي دسترسي به منطقه از مراكز استانها: از تهران: ترمینال جنوب، اتوبوسهای قم
وضعيت آب و هوايي هنگام اجراي برنامه: آفتابی و نیمه سرد، همگام با وزش باد در عصر
تجهيزات فني مورد نياز: طناب استاتیک (مخصوص غار)، طناب انفرادی، کارابین پیچ، ابزار فرود، کلاه ایمنی، چراغ پیشانی همراه با باتری اضافه، لباس غار نوردی یا لباس یک سره، لباس گرم، دستکش برای درون غار، پوتین یا چکمه، نخ برای علامت گذاری، کیف کمک های اولیه.
امنيت و امداد برنامه: نزدیک ترین منطقه ی مسکونی روستای کهک می باشد که جز مردم عادی، نیروی امدادی در آن وجود ندارد.
امكانات منطقه: آنتن دهی تلفن همراه تا پای کوه
منابع تأمين آب آشاميدني: چشمه در روستا موجود است. یا می توان در مسیر قبل از روستا، آب معدنی تهیه نمود.
هزينههاي برنامه: اعضا 40 هزار تومان و مهمان 50 هزار تومان
زمانبندي برنامه:
6:30 حرکت از میدان انقلاب
8:30 تا 8:40 توقف در مسیر برای خرید
10:30 تا 11 رسیدن به روستا و توقف
11:30 رسیدن به روستا و آماده شده برای حرکت به سمت دهانه ی غار
11:40 دهانه ی غار
12:50 اتمام فرود همه ی اعضا به دهانه ی غار و حرکت برای پیمایش غار
13:30 ورود به تالار اصلی غار
13:50 تقسیم گروه به دو دسته برای پیمایش دو مسیر مختلف
15:30 اتمام پیمایش و آماده شدن برای برگشت
16:00 حرکت از تالار
16:30 رسیدن به دهانه ی غار
17:00 خروج اعضا از غار و حرکت به سمت ماشین
18:15 حرکت از روستا
22:00 اتمام برنامه در میدان انقلاب
شرح برنامه:
با رسیدن اعضا ساعت 6:30 تهران رو به مقصد غار کهک ترک کردیم. تقریبا هیچ توقفی تا روستا نداشتیم. به جز ده دقیقه توقفی که تو مسیر برای خرید داشتیم. حدود ساعت 10 و نیم به روستای کهک رسیدیم. روستای کهک روستای کوچیکی هستش که با توجه به نداشتن درخت و زمین زراعی به نظر می رسید غالب فعالیت مردمش دامداری باشه. حدود ساعت ۱۱ پایین کوهی بودیم که غار کهک رو در خودش جای داده بود. بعد از حاضر شدن همه و برداشتن ابزار فنی ساعت 11:30 حرکت کردیم و بعد 10 دقیقه به دهانه ی غار رسیدیم. دهانه ای دایره ای شکل با قطر تقریبی 70 سانتی متر. سرپرست و سرپرست فنی و سایر دوستان مشغول برپایی کارگاه شدن و بعد از فرود آقای حسنی تک تک اعضا وارد غار شدن. حدود 8 متر فرود داشتیم. نردبون کابلی که تو دهانه ی غار وجود داشت مشخصه این بود که گروه یا گروه هایی هم داخل غار هستن. بعد از فرود اعضا به راهنمایی سرپرست فنی و یکی از اعضا شروع به پیمایش کردیم. در همون بدو ورود به غار میشد استالاگمیت ها، استالاکتیت ها و در مسیر فلاوستون های زیبای این غار رو دید. در تمام مسیر این زیبایی های خیره کننده وجود داشتن. و البته از زشتی های مسیر هم باید به شبه یادگاری های افراد مختلف در جای جای مسیر اشاره کرد. مسیر گلی و لیز بود و مسیر غار پرتگاهی و البته همراه با چاه های گوناگون. کوچک ترین بی احتیاطی، ما رو در خوشبینانه ترین حالت به ملکوت اعلی پیوند می داد! در راهمون بعضی جاها استالاکتیت های شکسته کف غار رو می دیدیم که منو یاد فیلم « سفر به اعماق زمین، ژول ورن» مینداخت، حس اینو داشتم که تو مرکز زمینم و الانه که یکی ازینا از سقف کنده بشه و بیافته رو سرم! این استالاکتیت ها احتمالا بر اثر لرزه ی زمین شکسته شده بودن. گرچه از جونورای عجیب غریب کتاب ژول ورن تو غار خبری نبود، اما گفته می شد که سوسک های ریز و خفاش ها تو غار هستن؛ گرچه ما هیچ کدومو ندیدیم. نهایتا ساعت 13:30 به تالار اصلی غار رسیدیم. چند نفری از یه گروه تو تالار اصلی منتظر بودن و در این حین سرپرست و اعضای فنی مشغول بررسی این بودن که کدوم مسیر رو با توجه به زمان و توان نفرات انتخاب کنن. نهایتا بعد از بازگشت سرپرست گروهی که داخل غار بودن از یکی از مسیرها و مشورت با ایشون و در نظر گرفتن کلیه جوانب تصمیم سرپرست این بود که به جز خود سرپرست و خانومای گروه بقیه دوستان مسیری که سیفون داشت رو طی کنن که مسیر سختی هم بود و مسیری که نیاز به طناب ریزی و صعود با طناب داشت رو برای صعود خانوما انتخاب کردن. بعد از برپایی کارگاه توسط سرپرست و همچنین برگشت برخی از اعضای گروه اول به دلیل رد نشدن از مسیر (به علت تنگ بودن قسمتی که سینه خیز باید طی میکردن) یکی از آقایون و خانومها به جز مهمان برنامه با حمایت سرپرست وارد مسیر دوم شدن و بعد از بررسی و کمی تلاش از ادامه ی مسیر به علت کمبود وقت، خودداری کردن. تو مسیر دوم که ما توفیق زیارتش رو داشتیم، باید باز هم از سوراخ های تو در تو رد می شدیم. مسیر لیز و گلی بود. اما خب به علت کمی زمان نتونستیم خیلی جلو بریم و به همین دیدار کوتاه بسنده کردیم. نهایتا ساعت 15:30 گروه اول هم تو تالار اصلی به ما ملحق شدن و با جمع کردن طناب و ابزار ساعت 16:00 از تالار اصلی حرکت کردیم و ساعت 16:15 اولین نفرات دهانه ی غار بودن و کم کم بقیه هم رسیدن. بعد از رسیدن همه ی اعضا. کارگاه زده شده و دوستان با صعود قرقره از دهانه ی غار خارج شدن. حدودا 17:00 همه از غار خارج شدن و 17:30 پایین کنار ماشین در حال تعویض لباس های گل و شلی بودن. توقف نیم ساعته ای برای نماز تو روستا داشتیم. حدود ده دقیقه هم تو عوارضی قم برای خرید آب جوش و آب و … که نهایتا ساعت 22:00 به وقت تهران برنامه رسما همون نقطه ای که شروع شده بود تموم شد.
موقعیت و نام غار:
غار کُهَک در استان مرکزی و در 86 کیلومتری جنوب شهر قم و 65 کیلومتری غرب شهر دلیجان و در نزدیکی روستایی به همین نام واقع شده است.
معرفی غار :
نام غار برگرفته از کوه منفرد و کم ارتفاعی است که قلعه قدیمی روستا در قله آن بنا شده. این کوه کم ارتفاع را کوه کوچک یا کوهک نامیده اند که به اختصار کُهَک تلفظ می شود. کاربرد کاف تصغیر در محاورات مردم منطقه رایج است. غار کُهَک از پُر پرتگاهترین و از معدود غارهای ایران است که دارای بلندترین و در عین حال زیباترین چکیده های مخروطی و مرمرین سرخ رنگ به طول 10 متر و مجموعه ای از آبشار سنگهاست. رنگ کانی غارسنگها از نیمه تالار به بالا سفیدرنگ و از نیمه تالار به پایین سرخ رنگ است. یکی از پدیده های منحصر به فرد غار کُهَک، یک ردیف ستون لوله مانند سرخ رنگ به هم چسبیده است که بلندی آن 6 متر و پهنای آن 4 متر است و مانند پرده چین دار بزرگی، قسمت مسطح جلو را از پرتگاه پشت آن جدا می کند. در انتهای تالار غار و کف آن تعدادی ستون مرمرین غول پیکر به قطر 5/1 متر وجود دارد که احتمالاً به علت زلزله ای مهیب سقوط کرده اند. غار کهک با غار سنگهای فراوان و ساختمان خاص، با آنکه از نظر وسعت از غارهای متوسط ایران است اما به خاطر داشتن غارسنگهای عجیب، پرتگاههای عمیق، آبشارسنگهای بلند و چکیده های رنگارنگ و عظیم الجثه، یکی از منحصر به فردترین غارهای ایران است. با توجه به غارسنگهای ستبر و طویل غار، به نظر میرسد غار کهک از قدیمیترین غارهای زایش یافته در ایران باشد.
اصطلاحات فنی:
چکَنده یا استالاکتیت (Stalactite) (نامهای دیگر: دنگال، کلفهشنگ): ستونی از مواد معدنی است که به صورت قندیلی از سقف غار آویخته باشد. در زیر چکنده ستونچهای بهوجود میآید که چکیده نامیده میشود. این دو به مرور زمان به هم میرسند و ستون واحدی را تشکیل میدهند.
چکنده کربنات کلسیم که از سقف غارهای آهکی میآویزد از متداولترین انواع آن است.
چکیده یا استالاگمیت (Stalagmite) (نامهای دیگر: دنگاله، کلفهشنگ وارونه): ستونی از مواد معدنی است که از کف غار بالا آمده باشد. چکیده در زیر قندیلی به نام چکنده بهوجود میآید و این دو به مرور زمان به هم میرسند و ستون واحدی را تشکیل میدهند.
تالار: تالار به فضاهای وسیع با سقف های بسیار بلند گفته می شود
چاه: چاه مجرایی است که به صورت عمودی گسترش پیدا می کند و عمق آنها معمولاً حداقل یک متر و حداکثر چند متر می باشد. راس آن به خارج سطح راه باز کند و یا به یک راهرو یا تالار اما چاه ها همیشه دارای مجراهای خروجی رخنه پذیر نیستند چاهها استوانه ای و یا مخروطی هستند
سیفون: فضایی در غار است که سقف خیلی کوتاه بوده و غالبا آب تا زیر سقف راهرو وجود دارد
فلاوستون (flow stone): هنگامی که آب به دیواره های شیب دار سطح صخره ها راه می یابد ممکن است تشکیلات آهکی جالبی که به نام فلاوستون مشهورند شکل بگیرند که اغلب به شکل پرده های شفاف مواج و آبشارها تشکیل می شود.
منابع و مأخذ اطلاعاتي:
مشاهدات شخصی
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.